Einde loopbaan

Torpedo's laden op Hr.Ms. O23

Gedurende het laatste oorlogsjaar voer Ed Kraak op Hr.Ms. O21, die patrouilles uitvoerde op de Indische Oceaan. Eerder volgde hij een opleiding in Sydney voor Asdic Operator. Op de O21 gold een zelfde ritme als op de Dolfijn : Zes uur op en zes uur af, eten en slapen in een voorverwarmd bedje van je collega. De O boten werden ook ingezet voor het afzetten van geheime agenten op eilanden in de Indische archipel.

Met de O21 voer Ed Kraak terug naar Holland. Na de capitulatie bleef hij nog bij de Marine, ondanks het nare werkklimaat waarin Indo’s flink werden gediscrimineerd. Ed Kraak maakte de politionele acties mee en voer met Hr.Ms O23 naar de West. In Indonesië vond Ed Kraak (uit Indische ouders geboren) zijn vader terug. Zijn hele familie bleek de oorlog te hebben overleefd. In Leiden vond hij zijn vrouw. Hij liet haar overkomen naar Indonesië. Ze zouden daar zes jaar blijven, maar door de overdracht van de soevereiniteit aan de Republiek Indonesia moesten ze al na een jaar terug naar Holland. Zijn ouders kwamen ook naar Holland. Net als zoveel andere Indo’s is Ed Kraak erg teleurgesteld in de houding van Nederland. Ook hij vindt dat Nederland zich niet aan de beloftes heeft gehouden en dus nooit die erkenning hebben gekregen die ze verdienden.

Na de oorlog heeft Ed ook nog de politionele acties in Nederlands Indië meegemaakt. Toen hij te horen kreeg, dat hij naar Korea uitgezonden zou worden, heeft Ed Kraak eervol ontslag aangevraagd en gekregen. "Nóg een oorlog kan ik niet meer opbrengen.", motiveerde Ed zijn besluit.
Kraak ging in een garagebedrijf werken als monteur. Iets wat hij tot zijn 80ste(!) heeft gedaan. Het contact met JPF werd minder, maar bleef. Zo was hij te gast op het 50 jarig huwelijksfeest van JPF in 1991.
Kraak woont nog steeds in Leiden (januari 2013). Zijn vrouw is in 2009 plotseling overleden.

* alle foto's zijn afkomstig uit de privé collectie van E.Kraak.