Einde loopbaan -2-

Zijn onderscheidingen bewaarde hij in een oranje blikken sigaretten doosje. Dat kwam in 1969 een keer te voorschijn toen er een antecedenten onderzoek plaatsvond. Dat onderzoek, bedoeld voor oudste zoon Joop die bij de politie had gesolliciteerd,  zou zo'n 3 uur duren, volgens de bezoeker. Pa was als eerste aan de beurt om vragen te beantwoorden. Toen de vraag "Heeft u onderscheidingen" gesteld werd, ging pa zuchtend naar boven. Terug gekomen overhandigde hij een oranje doosje aan de bezoeker. Toen de man het doosje had geopend en de laag watten optilde, verschoot hij van kleur. Duidelijk onder de indruk stamelde hij : "Meneer v. O. , ik ben hier al klaar". Die meneer was net een half uur in huis geweest. Toen ik vroeg wat die onderscheidingen allemaal inhielden, mompelde pa : "Allemaal flauwekul, jôh". Voor mij bleef pa altijd de oorlogsheld, ook al wilde hij daar met geen woord over praten. "Dat was de slechtste tijd van mijn leven" en "je hoeft mij niet te vertellen wat angst is" is het enige wat hij ooit eens heeft gezegd. Soms zei hij ook iets n.a.v. een tv programma : “Daar ben ik ook geweest”.  Pa heeft bijna nooit een reünie bijgewoond, of oud collega's opgezocht. Ook heeft hij altijd uitnodigingen van oud collega's afgeslagen. Het lukte me één keer, begin jaren negentig, om hem over te halen naar Den Helder te gaan. Dat was n.a.v. het afscheid van een oud collega. Ondanks het warme onthaal en de gezellige middag, stond pa te popelen om weer naar huis te gaan. Pa hoefde niet meer zo nodig weg. Hij had de hele wereld al gezien. Pa ging "ondergronds". Sommigen noemden hem gekscherend "de mol". Dammen, kruiswoordpuzzels, treintjes, postzegels verzamelen, goede doelen steunen en huishoudelijk werk was wat hij bijna dagelijks deed.