Het lot van Cornelis Gustaaf Sebo

Tijdens de oorlog zijn we familieleden in zuidoost Azië kwijtgeraakt. Van beiden was een tijd niet bekend wat hen was overkomen. Ze waren als militairen krijgsgevangen genomen door de Japanse bezetter. Later is gebleken dat beiden door aanvallen van geallieerden zijn omgekomen.
Oom Cornelis Gustaaf Sebo bevond zich als (zieke) militair krijgsgevangene aan boord van het schip Suez Maru. Hij had gewerkt aan de aanleg van vliegvelden op Ambon. Met dat schip vervoerde de Japanse bezetter voornamelijk zieke krijgsgevangenen van Ambon naar Soerabaja. Ze bestonden uit 133 Nederlanders en 415 Britten. In de Flores Zee werd rond half zes in de ochtend de Suez Maru door de Amerikaanse onderzeeboot USS Bonefish aangevallen. Deze boot was vanuit Perth vertrokken met een missie om vijandelijke konvooien aan te vallen. Aan boord van de Amerikaanse boot had men geen weet van de gevangenen aan boord van de Suez Maru, dat ook wapentuig en brandstof vervoerde. Zo beweerde men.
De 4e torpedo van de Bonefish bracht de Suez Maru tot zinken, ten noorden van Bali, ter hoogte van de Kangean Eilanden 6º 22' Zuid en 116º 35' Oost. Dat was op 29 november 1943. Meer dan 500 krijgsgevangenen, vooral Engelsen, maar ook 131 Nederlanders, kwamen om. Geschat wordt dat tientallen tot 200 Japanners en Koreanen gered werden door de meevarende Japanse mijnenveger. Na de oorlog, in 1949, kreeg een Japanse marineman met Christelijke achtergrond berouw. Hij bekende dat de officiële rapportage omtrent de omgekomen krijgsgevangenen niet correct was. De meesten waren niet verdronken, maar in zee afgeschoten in opdracht van de Japanse commandant van de mijnenveger. Men denkt dat zeker 200 zwemmende gevangenen vanaf de Japanse mijnenveger W12 werden afgeschoten. Slechts één Engelsman werd na 24 uur opgepikt door een  Australies schip en naar Colombo, Ceylon gebracht.
De USS Bonefish werd vermist in juni 1945, niets of niemand is ooit teruggevonden. Volgens Japanse bronnen had de boot een Japans konvooi aangevallen en is door Japanse escorte schepen met dieptebommen vernietigd.
Het gebeuren is door Kees Maaswinkel in de documentaire verwerkt : Helleschepen naar Flores en de Molukken (zie 15 augustus Uitzending gemist : http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1281275). Gebleken is dat de Geallieerden wel degelijk op de hoogte waren van de aanwezigheid van Geallieerde krijgsgevangen aan boord en andere locaties die gebombardeerd werden.

3 opmerkingen:

  1. Beste Willem, Je hebt een mooi stuk geschreven ter herdenking van je oom. Ik wil er graag een paar opmerkingen aan toevoegen. Je schrijft dat een Engelsman werd gered. Dat is een hartnekkige onjuistheid. Lees het boek The Suez Maru Atrocity van Allan Jones, zoon van een slachtoffer. (Het was in november 1943 veel te gevaarlijk voor een geallieerd oppervlakte schip daar in de Javazee. De Japanners contoleerden dat gebied geheel. De film is inmiddels ook op youtube te zien, zowel in een Nederlandse versie Hell Ships naar Fllores en de Molukken (https://www.youtube.com/watch?v=NXsHuYdHVEs) als in een Engelstalige: Hell Ships to The Moluccas. Kees Maaswinkel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nog een opmerking bij het verhaal: Bij dit soort acties, boten of vliegtuigen die naar een lokatie werden gedirigeerd om een aanval op een transport uit te oefenen, wist de commandant van de ondezeeer of de squadronleader niet wat zich aan boord van het schip of de schepen van het convooi bevond. Dat hield de leiding achter om zo'n commandant niet te belasten. Binnekort komt mijn derde film uit over de hell ships: hell Ships naar Birma, daarin vertel ik over een bombardement op en klein convooi, op weg van Singapore naar Rangoon. In dat egval werden vanuit India zes ! bommenwerpers op de twee schepen afgestuurd. Ook hier een duidelijk geval van voorkennis. Merkwaardig is dat in het grote overzichtsboek van de Amerikaanse onderzeedienst dat in 1948 verscheen, en waarin in 900 paginas verantwoording wordt afgelegd van elke actie in de Pacific met geen woord wordt gerept over POW's die slachtoffer werden vande acties. Kees Maaswinkel

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank voor je aanvullingen Kees. Toch : ik heb andere informatie omtrent het feit in hoeverre commandanten op de hoogte waren van de 'lading' van de doelen. Verklaringen van voormalige Amerikaanse commandanten. Hetzelfde gold voor de luchtaanvallen op locaties waar krijgsgevangenen zich bevonden.

    BeantwoordenVerwijderen